احمد رضا احدی

متنی از یک شهید نخبه که جنگ را با دید علمی می نگرد وارزیابی می کند...

چه کسی میداند که فروند یک خمپاره قلب چند نفر را میدرد؟چه کسی می داند هر سوت خمپاره …… چه کسی میداند که جنگ چیست؟چه کسی می داند که فروند یک خمپاره قلب چند نفر را میدرد؟چه کسی میداند هر سوت خمپاره فردا به قطره ی اشکی بدل خواهد شد و این اشک جگرهایی را خواهد سوزاند ؟ کیست که بداند جنگ یعنی سوختن،ویران شدن؛آرامش مادری که فرزندش را همین الان با لالایی گرمش در آغوش خود خوابانیده؛نوری ،صدایی،ریزش سقف خانه و سرد شدن تن گرم کودک در قامت خمیده ی مادر ؟ کیست که بداند جنگ یعنی ستم،یعنی آتش ،یعنی خونین شدن خرمشهر،یعنی سرخ شدن جامه ای و سیاه شدن جامه ای دیگر ،یعنی گریز به هرجا،هرجا که اینجا نباشد؛یعنی اضطراب ،که کودکم کجاست؟جوانم کجاست؟دخترم چه شد؟ به کدام گوشه ی تهران نشسته ای ؟ کدام دختر دانشجویی-که حتی حوصله ندارد عکسهای جنگ را ببیند و اخبار آن را بشنود-دختران معصوم سوسنگرد،خواهران گل،آن گلهای ناز،آن اسوه های عفاف که هرکدام در پس رنجهای بی کران صحرانشینی و بیابانگردی آرزوهای سال های بعد را در دل میپروراندند،آن خواهران ماه،مظاهر شرم و حیا را بفهمند؛ که بیشرمان دامانشان را آلودند و زنده زنده ،به رسم اجدادشان به گور سپردند. کدام پسر دانشجو میداند که هویزه کجاست؟چه کسی در آن کشته شده و در آنجا دفن گردیده؟چگونه بفهمد تانک ها هویزه را با ۱۲۰ اسوه از بهترین خوبان له کردند ؟ اصلا چه می داند تانک چیست؟و چگونه سری زیر شنیهای آن له میشود،آیا میتوانید این مسئله را حل کنید؟

گلوله ای از لوله ی دوشکا با سرعت اولیه ی خود از فاصله ی ۱۰۰متری شلیک میشود و در مبداء به حلقومی اصابت نموده آنرا سوراخ کرده و گذر میکند ،معلوم نمایید سر کجا افتاده است؟کدام زن صیهه می کشد ؟کدام پیراهن سیاه میشود؟کدام خواهر بی برادر می شود؟ آسمان کدام شهر سرخ میشود؟کدام گریبان پاره میشود؟ کدام چهره چنگ می خورد؟کدام کودک در انزوا و خلوت خویش اشک میریزد؟ یا این مسئله را که هواپیمایی با یک و نیم برابر سرعت صوت از ارتفاع ۱۰متری سطح زمین،ماشین لندکروزی را که با سرعت در جاده ی مهران -دهلران حرکت میکند،مورد اصابت موشک قرار میدهد ،اگر از مقاومت هوا صرف نظر شود معلوم کنید کدام تن مسوزد؟کدام سر میپرد؟ چگونه باید اجساد را از درون این آهن پاره ی له شده بیرون کشید؟چگونه باید آنها را غسل داد؟؟؟؟؟!!!!!!!!! چگونه بخندیم و نگاه آن عزیزان را فراموش کنیم.چگونه در تهران بمانیم و تنها درس بخوانیم ؟چگونه میتوانید درها را به روی خودت ببندی و چون موش در انبار کلمات کهنه ی کتاب لانه کنی؟ کدام مسئله را حل میکنی ؟برای کدام امتحان درس میخوانی؟به چه امیدی نفس میکشی؟کیف و کلاسورت را از چه پر میکنی؟ از خیال؟از کتاب؟از لقب شامخ دکتر؟یا از آدامسی که مادرت هر روز صبح در کیفت میگذارد؟ کدام اضطراب جانت را میخلد؟دیر رسیدن اتوبوس؟دیر رسیدن سر کلاس؟ نمره ی الف گرفتن؟دلت را به چه چیز بسته ای؟به مدرک؟به ماشین؟به قبول شدن در دوره ی فوق دکترا؟ آی پسرک دانشجو!به تو چه مربوط که خانواده ای در نزدیکی تو داغدار شده است،جوانی به خاک افتاده و درخون شکفت؟ آی دخترک دانشجو!به تو چه مربوط است که دختران سوسنگرد را به اشک نشاندند و آنان را زنده به گور کردند،در کردستان حلقوم کسی را پاره کردند،تا کدهای بی سیم را بیابند؟! به تو چه مربوط که موشکی در دزفول فرود بیاید و به فاصله ی زمانی انتشار نور محله ای نابود شود؛یا کارگری که صبح به قصد کارخانه ی نورد خارج شد و دیگر بازنگشت! به تو چه مربوط که کودکانی در خرمشهر از تشنگی مردند؟هیچ میدانستی؟حتما نه،هیچ آیا آنجا که کارون و دجله و فرات به هم گره میخورند به دنبال آب گشته ای تا اندکی زبان خشکیده ی کودکی را تر کنی،و انگاه که قطره ای نم یافتی با امیدهای فراوان به بالین آن کودک رفتی تا سیرابش کنی،اما دیدی که کودک دیگر آب نمیخواهد؟

اما تو! اگر قاسم نیستی،اگر علی اکبر نیستی،حرمله نیز مباش!که خدا هدیه حسین (ع) را پذیرفت؛خون علی اصغر را به زمین باز پس نداد،و نمی دانم که این خون،خون خدا،با حرمله چه میکند؟!!!!

حرمان هور-شهید احمدرضا احدی رتبه اول کنکورپزشکی سال ۶۴